What the...? (+BOBBY DRAKE)

Het was zondagochtend, zo rond tien uur. Het beloofde een warme dag te worden, en John besloot een wandelingetje te maken. Of beter gezegt, ‘zijn krachten uit te proberen’.
Lachend bracht Pyro zijn hand naar zijn rechterbroekzak, waar zijn aansteker zat. Het vertrouwde voorwerp met het haaitje erop woog niet veel in zijn hand, en hij bleef er even naar kijken. Na enkele minuten keek hij weer op, kijkend waar hij nu eens een vuurtje kon aan.
Er waren meer mensen op het idee gekomen een wandeling te maken, maar zijn ogen vonden toch een dikke, alleenstaande boom, waar een jong, bleek en ietwat dik meisje rustig in een boek zat te lezen. Hij kon net de titel in de rug zien. Het boek heette ‘Meneer Tomaat op wereldreis’. Hij onderdrukte een lach toen hij het kleuterboekje zag, en keek verder de omgeving in.
In de buurt van de lonely boom was een andere boom, maar toch wel een afstandje ervandaan. Daar zou hij snel naartoe rennen als hij een vlammetje had achtergelaten. Niemand zou weten dat hij het had gedaan.
Pyro keek weer even naar de aansteker, en toen naar de mensen om hem heen -veelal studenten die naar buiten kwamen om van het weer te genieten- om te kijken of niemand hem in de gaten had. Toen hij echter op de boom afbeende, kreeg hij het gevoel dat iemand hem tóch in de gaten hield. Hij keek nog eens rond, keek zelfs naar het hoge bladerdek boven hem, maar hij kon niemand ontdekken.
Toch doen? Hij twijfelde, en stopte na een lange vijf minuten overwegen het aanstekertje toch maar weer in zijn broekzak. Hij voelde een gaap opkomen en hield zijn hand voor zijn mond, terwijl daar een gesmoorde “oewaah” uitkwam. Niemand zou hem betrappen op gapen. Of op een brandje stichten, bedacht hij grijnzend.
Weer voelde John die ogen in zijn nek, dus hij haalde zijn hand door zijn haar en vervolgde zijn weg naar de boom, waar het boekenmeisje -zoals hij haar gedoopt had- hem een aantal minuten geleden al in de gaten had gekregen en weg was gelopen.
De alleenstaande boom was een uitstekende klimboom, en hij keek welke tak zijn gewicht het beste kon dragen én dichtbij genoeg was. Pyro rekte zich uit, pakte een tak waar hij nét bij kon en zette zijn schoen tegen de dikke stam. Zijn andere hand zweefde een beetje rond, totdat de jongen daar ook een tak voor had gevonden, ongeveer op honderdtachtig graden afstand van zijn andere hand. Hij hees zich op, en pakte met zijn rechterhand een andere tak vast.
Zijn linkerarm draaide zich pijnlijk om, dus moest die wel een andere tak pakken. Hij sprong lenig op de tak waar zijn handen nu zaten. Pyro zat nu op ongeveer twee meter hoogte, en kon de rest van de mensen prima in de gaten houden.
Hij ging vermoeid op zijn rug liggen, en ademde luid uit. Zijn benen hingen langs twee zijden van de tak, en zwiepten vrolijk heen en weer. John kreeg genoeg van deze houding en draaide zich om, maar zijn been schaafde langs de tak. Normaal was dat geen probleem geweest, maar gisteren had hij tijdens het eten een mes precies op dat been laten vallen.
Hij viel bijna van de tak, maar kon zich net op tijd vastgrijpen. Ongemakkelijk hing hij aan de onderkant van de tak, en liet zich op een lagere tak zakken. Hij liep voorzichtig naar de stam en klom weer een stukje verder omhoog, nog hoger dan hij eerst zat. John lette echter niet genoeg op, anders had hij wel gemerkt dat er een pijnlijk scherp, klein takje recht in zijn inmiddels weer bloedende wond stak.
Hij kwam het pijnlijk te weten doordat hij tegen een dikke tak stootte. “Ah ku...!” Hij beet op zijn lip om het niet uit te schreeuwen. Hij voelde een dikke stroom bloed langs zijn been in zijn schoenen druipen.
“Ahhg...” Hij zette zijn gewonde been op een tak, pakte een pakje zakdoekjes uit zijn broekzak. ‘Met 4 laagjes’, stond erop. Nou, dan kan het zeker te weten mijn bloed opvangen, toch? Hij grijnsde door zijn pijn heen. Echter vergat hij zijn been, en bewoog ermee. Een pijnscheut hielp hem uit de droom.
Hij pakte snel een zakdoekje uit het pakje. De jongen probeerde ermee het bloed op te vangen. Waarom had hij uberhaupt een zakdoekje mee? Hij was toch niet verkouden? Maarja, het was handig voor noodgevallen, niet?
Zijn gedachten dwaalden ver af, terwijl hij ietwat wanhopig het bloeden probeerde te stoppen. Zuchtend besefte hij dat het takje nog in de wond zat. Het was gelukkig maar een heel klein takje, dat er makkelijk uit te trekken was.  John zette zich schrap. Het kon even pijn doen, maar dan moest het maar.
Shit, ik begin echt als een EHBO’er van school te klinken, bedacht hij zuur. Hij bewoog het takje even, en besefte dat het eigenlijk wel een stuk dieper zat dan hij dacht. Het kwam bijna tegen zijn bot aan. Sterker nog, het kwám tegen zijn bot aan.
Hij zette zich schrap voor nóg ergere pijn, en pakte het takje beet. Zijn voortanden kwamen weer op zijn onderlip, zodat hij de aandacht niet trok als hij het uitschreeuwde. Het takje kwam er een stukje uit, en hij onderdrukte net een gil.
Hij zuchtte even, en veegde het zweet van zijn voorhoofd. Pyro kneep zijn ogen dicht, terwijl zijn handen zenuwachtig trilden. Uiteindelijk, toen zijn been niet meer brandde, trok hij het takje er in één ruk uit.
Pyro schreeuwde keihard door het parkje, maar sloeg binnen een milliseconde –Ok, misschien een beetje overdreven, maar binnen een seconde was het zeker- zijn hand voor zijn mond, en keek geschrokken met grote ogen rond. Hij ademde even zwaar in en uit, maar vermande zichzelf en besefte –een wonder, maar ja- dat de wond nog steeds bloedde, en dat zijn sokken inmiddels onder zaten.
Hij wreef met zijn hand het bloed uit dat op zijn been zat, zodat het niet te opzichtig was. Later kon hij zichzelf wel voor zijn kop slaan dat hij niet gewoon nog een zakdoekje had gepakt.
Hij voelde zich misselijk van de pijn. Hij moest nodig naar de EHBO, hoewel hij daar eerder nog een brutale opmerking over gemaakt had.
Pyro sprong voorzichtig naar de lagere tak, maar zijn been protesteerde en klapte dubbel. Hij viel van de tak af, voor de tweede keer die dag. Hij slikte moeilijk, en sprong ook van deze tak af.
Hij was al bijna beneden. Een pijnloze dag, is dat nou teveel gevraagd? Pyro wou net op de grond springen, toen hij een duw kreeg van een tak, die bewogen was door een plotselinge windvlaag.
Hij viel op het harde zand, waar ook flink veel op de open wond kwam. Hij krabbelde echter weer op, en klopte het zand van zijn kleding.
Iemand waagde het om op zijn schouder te kloppen. Hij draaide zich nijdig om, en keek recht in, tja, iemands gezicht. Waarom kwamen er altijd juist altijd mensen als hij zich in een genante situatie bevond?
WOORDEN: 1'186 || TAGS: +Bobby Drake || MOOD: In huge pain, kinda mad || Notes: Eerste duizendwoordenpostje! *party*

De durfal die hem op zijn schouder had getikt maakte een domme zet een opmerking te maken. "Hey, heb je op scouting gezeten ofzo! Wat kun je toch goed klimmen." Pyro's ogen schoten vuur. Het had niet veel gescheeld of hij had de aansteker uit zijn zak gepakt en de jongen in brand gestoken. Flauwtjes grijnzend besloot hij te reageren. "Je méént het!" zei hij zwaar sarcastisch. Hij hoopte dat de jongen voor hem de hint had begrepen en weg zou lopen. Zijn grijns zakte langzaam weg. Hij voelde zijn woede langzaam aan opborrelen, het gevoel dat hij echt bijna dagelijks had tegenwoordig. Kutschool ook. Zijn misselijkheid maakte het er niet echt beter op voor de arme stakker. Zijn hand gleed naar de broekzak waar de aansteker zat. Zou hij...?
WORDS: 130 || TAGS: BOBBY DRAKE || MOOD: Mad. || NOTES: Wtf kort xD

Waarom werd hij altijd door de grootste idioten op aarde, nee, in het hele universum aangespoken. "Dus hoeveel badges heb jij? Ik vijftien, en ik kreeg toen ook eens een fancy diadeem!" Py sloeg zijn ogen ter hemel. De jongen leek bijna na te denken. "Ik weet zeker dat jij op zijn minst een badge... hebt voor gayness!" Het zou best grappig geweest kunnen zijn, als buitenstaander. Maar John was geen buitenstaander. En hij was woest, en had pijn. Hij pakte zijn aansteker inderdaad uit zijn broekzak, klapte hem open. "Ik heb geen idee waar jij vandaan komt, maar in Australië krijg je geen 'fancy' diadeem, en is er geen badge voor 'gayness'. Kom je uit Gaystad ofzo?" gromde hij. Laatste kans... Hij stopte even kort. "Mongool."