Erik haalde diep adem. Elke week kwamen er wel een paar nieuwe leerlingen bij, maar voor hem was dat lang niet genoeg. Hij wou dat iedereen zich veilig kon voelen en dat was op deze school mogelijk. Hier liepen ze geen gevaar, hier begrepen de mensen elkaar beter. Niet iedereen vond dat, maar dit was zijn mening en niet die van een ander. Met een aantal boeken in zijn handen liep hij de trap af, naar de begane grond. Daar ging hij een deur binnen. Het eerste wat opviel was de oorverdovende stilte. Het enige wat te horen was was een zacht gefluister dat weerkaatst werd door de hoge muren en het plafond. Hij ging naar een bureau. 'Hier zijn de boeken die ik vorige week geleend had.' zei hij tegen de persoon achter het bureau. Deze knikte en nam de boeken aan. Even knikte Erik de persoon vriendelijk toe waarna hij met een zekere maar rustige pas naar de kasten vol boeken toe stapte. Daar liep hij naar de kaften kijkend rustig voorbij de planken. Na al die jaren wist hij bijna alles staan, maar alles lezen was hem nog niet gelukt. Het was een soort doel dat hij zichzelf gegeven had, een manier om te kunnen ontspannen, om even tot rust te komen. Niet meer lettend op zijn omgeving liep hij tegen iemand aan. Hij keek haar richting uit. 'Sorry' zei hij net iets te luid aan de blikken van de anderen in de bib te zien.