Wait a new one ? [ Erik ]

Nadenkend liep Erik door de gang. Vandaag moest hij geen lessen meer geven. Gelukkig maar, die kinderen hadden voor vandaag al genoeg op zijn zenuwen gewerkt. Hij schudde licht met zijn hoofd. Waarom dacht hij zo over deze kinderen. Hij hield van ze en van deze school, maar… Nee er was geen maar probeerde hij zichzelf wijs te maken. Hij zuchtte. Er was wel een maar: soms de leerlingen zo irritant doen. Zijn blik ging van de grijze vloertegels van de gang naar een meisje met lang zwart haar en donkerblauwe ogen. Voor hem zag hij Layra staan. Hij zuchtte even. Waarna zijn blik op het boek dat voor haar voeten lag viel. Echt iets voor haar. Met één blik zag hij direct dat het haar wiskundeboek was. Blijkbaar had geen enkel vak haar voorkeur als hij het zo zag. Opeens hoorde hij boeken vallen en zag hij hoe het meisje met het pikzwarte haar schreeuwend wegrende. "vuur!" riep ze. Hij stak Layra voorbij en hield het meisje dat in paniek was geraakt tegen. Na een kort gesprek zei ze dat ze per ongeluk vuur gemaakt had en in paniek was weggerend. Hij keek haar kort aan en liet haar gaan. Hij draaide zich om en richtte zich tot Layra. ’Wiskunde is blijkbaar ook niet je favoriet?’ zei hij wijzend op het boek dat op de grond lag.

Layra wendde zich naar de man , haar gezicht nog altijd woest . En daarna naar het boek dat op grond lag , ze had niet eens de moeitte gedaan om het te kaften . Natuurlijk het is een rot vak met nog ergere Docenten ! " . Ze keek even het schoolplein over en zuchtte diep , Waarom ? . Dat was de vraag die ze zichzelf duizenden keren had afgevraagd . Ze keek even naar het bos en bries frisse lucht gleed door haar haar en stelde haar gerust ...

Met een woest gezicht richtte het meisje zich tot hem waarna ze naar het boek op de grond keek. “Natuurlijk het is een rot vak met nog ergere Docenten!" Erik lachte kort. ’Dat zal je leerkracht niet graag horen’ zei hij zacht lachend. Het meisje keek over het schoolplein en zuchtte diep. Erik zag hoe ze naar het bos keek. ’Je houdt van het bos, nietwaar?’ het had eerder als een vaststelling dan als een vraag geklonken. Erik keek ook naar het heldere groen en bruin van de bomen. Ze deden hem denken aan thuis. Zijn eerste thuis. Zweden. Hij hield van de koude en de dieren daar, maar hij was hier nodig en hier was het ook prachtig. Hij keek Layra aan. Haar accent was hem al van in het begin op gevallen. Zelf had hij geen al te zwaar Zweeds accent, maar het was vaak maar al te duidelijk te horen. Niet dat hij dat erg vond. ’Heb je lang in Zweden gewoond?’ vroeg hij, nog steeds naar het bos kijkend. Hij vroeg het zich af. Toen hij haar vond woonde ze in Nederland, maar het was niet moeilijk om te horen dat ze uit Zweden kwam.

"Ja , 11 jaar ..."  antwoordde het meisje kort af "Ik leerde toen al een jaar Nederlands maar ik wist nooit waarom het moest , tot nu dan " Ze wierp een blik op de school , de school waar haar ouders op hadden gezeten . Het was pas een jaar geleden ... de jacht , het schot alle beelden flitsten door haar hoofd . Het liefst wou ze terug naar Zweden de bossen in en gewoon nooit meer terug komen . Nooit meer haar zusje zien die ze bijna vermoord had , haar vaders gezicht die nog altijd vol pijn stond van haar moeders dood . Ze zweeg een tijdje . Ze herinnerde zich nog goed hoe ze de les was uit gestormd van woedde maar nu kon ze er wel om lachen . Het was normaal bij iedere les wordt ze r toch wel uit gestuurd behalve dan bij bio " komt u uit Zweden dan ?" vroeg ze verrast ..

“Ja, 11 jaar…” antwoorde ze kort. "Ik leerde toen al een jaar Nederlands maar ik wist nooit waarom het moest, tot nu dan" Hij keek haar aan terwijl ze naar de school keek. Het was nog maar een paar dagen geleden dat ze zijn les uit was gestormd. Waarna hij had besloten om haar en Storm niet te straffen. Voorlopig tenminste. Zolang ze hem geen andere kans gaven om hen te straffen. “komt u uit Zweden dan?” Vroeg ze verast. Erik keek haar aan. ’Ja’ zei hij kort. Erik lachte even. Hij vond het grappig dat ze het nog niet eerder gemerkt had. Zijn accent was niet zo erg, maar het was wel hoorbaar. ’Ik heb er de eerste tien jaar van mijn leven gewoond. Waarna ik weg moest… Toen ging ik hier naar school. Dan ging ik terug naar Zweden dan naar België en nu ben ik terug hier.